Jak zainstalować i używać Gita w systemie Linux dla początkujących

Jako programiści nie jesteśmy obcy w zarządzaniu i zapisywaniu różnych kopii kodu przed dołączeniem go do głównego kodu.

Porozmawiajmy o lepszym i wydajnym sposobie zarządzania różnymi wersjami kodu i łączenia ich z głównym kodem po testach.

Zanurzmy się w:

Wprowadzenie do systemów kontroli wersji

Wspomnieliśmy, że Git to system kontroli wersji. Czym dokładnie jest system kontroli wersji i jak działa?

System kontroli wersji to system, który pozwala programistom śledzić zmiany w plikach. Systemy kontroli wersji działają poprzez tworzenie kolekcji różnych wersji plików i zmian wprowadzanych do każdej wersji. Pozwalają płynnie przełączać się między różnymi wersjami plików.

System kontroli wersji przechowuje kolekcję zmian plików w lokalizacji o nazwie repozytorium.

W większości przypadków systemy kontroli wersji pomagają śledzić zmiany w plikach kodu źródłowego, ponieważ zawierają one nieprzetworzony tekst. Jednak systemy kontroli wersji nie ograniczają się do plików tekstowych; mogą śledzić nawet zmiany w danych binarnych.

Rodzaje systemów kontroli wersji

Istnieją różne rodzaje systemów kontroli wersji. Zawierają:

• Zlokalizowane systemy kontroli wersji: Ten rodzaj systemu kontroli wersji działa, przechowując różne wersje plików lokalnie, tworząc kopie zmian w plikach.
• Scentralizowany system kontroli wersji: Scentralizowany system kontroli wersji obejmuje centralny serwer z różnymi wersjami plików. Jednak programista nadal zachowuje kopię pliku na swoim komputerze lokalnym
• Rozproszony system kontroli wersji: Rozproszony system kontroli wersji nie wymaga serwera. Wymaga to jednak, że każdy programista sklonuje kopię głównego repozytorium, a Ty masz dostęp do zmian we wszystkich plikach. Popularne rozproszone systemy VC to Git, Bazaar i Mercurial.

Zacznijmy od Git.

Wprowadzenie do Gita

Git to rozproszony system kontroli wersji opracowany przez Linusa Torvaldsa, twórcę jądra Linux. Początkowo opracowany, aby pomóc w rozwijaniu jądra Linuksa, Git jest potężny i łatwy w użyciu. Obsługuje rozwój liniowy, co pozwala na jednoczesną pracę więcej niż jednego dewelopera nad tym samym projektem.

Porozmawiajmy o tym, jak zainstalować Git i używać go do zarządzania repozytoriami:

Jak zainstalować Git w systemie Linux

W zależności od używanego systemu Git będzie domyślnie zainstalowany. Jednak niektóre systemy mogą nie mieć tego zainstalowanego. Jeśli tak jest, użyj następujących poleceń, aby zainstalować go w swoim systemie on.

Debian/Ubuntu

sudo apt-get update && sudo apt-get upgrade -y sudo apt-get install git  -y

Arch Linux

Zainstaluj Git na Arch:

sudo pacman -S Git

Fedora/RedHat/CentOS

Zainstaluj w rodzinie RHEL:

sudo mniam zainstaluj git
sudo dnf zainstaluj git

Jak skonfigurować Gita

Po zainstalowaniu Git uzyskasz dostęp do wszystkich jego poleceń, których możesz używać do pracy z lokalnymi i zdalnymi repozytoriami.

Musisz jednak skonfigurować go do pierwszego użycia. Użyjemy konfiguracji git, aby ustawić różne zmienne.

Pierwsza konfiguracja, którą ustawiamy, to nazwa użytkownika i adres e-mail. Użyj pokazanego polecenia git config, aby ustawić nazwę użytkownika, adres e-mail i domyślny edytor tekstu.

git config --global user.name mojanazwa_użytkownika git config -global user.e-mail nazwa uż[email protected]
git config -- globalny rdzeń.edytor vim

Możesz wyświetlić konfiguracje git za pomocą polecenia git config -list jako:

git config --list
użytkownik.nazwa=moja nazwa_użytkownika
użytkownik.email=nazwa_uż[email protected]
rdzeń.edytor=vim

 Jak skonfigurować repozytoria

Nie możemy wspomnieć o Git i nie wspomnieć o terminach repo lub repozytorium.

Repozytorium, powszechnie nazywane repozytorium, gromadzi pliki i katalogi z odpowiednimi zmianami śledzonymi przez system kontroli wersji.

Zmiany w repozytorium są zarządzane lub śledzone przez zatwierdzenia, które są prostymi migawkami zmian zastosowanych do pliku lub katalogu.

Commity pozwalają na zastosowanie zmian lub powrót do określonej zmiany w repozytorium.

Porozmawiajmy teraz, jak skonfigurować repozytorium Git.

Załóżmy, że masz katalog projektu, którego chciałbyś użyć jako repozytorium git i śledzić zmiany. Możesz go zainicjować za pomocą polecenia:

git init

Po uruchomieniu polecenia git init, Git inicjalizuje katalog jako repozytorium i tworzy .Katalog git używany do przechowywania wszystkich plików konfiguracyjnych.

Aby rozpocząć śledzenie zmian za pomocą Git, musisz dodać je za pomocą polecenia Git add. Na przykład, aby dodać plik, uruchom ponownie.do

git dodaj restart.do

Aby dodać wszystkie pliki w tym katalogu i rozpocząć śledzenie zmian, użyj polecenia:

git dodaj .

Po dodaniu plików kolejnym krokiem jest przygotowanie zatwierdzenia. Jak wspomniano wcześniej, zatwierdzenia pomagają śledzić zmiany w plikach w repozytorium.

Używając polecenia git commit, możesz dodać komunikat wskazujący zmiany w plikach.

Na przykład wiadomość dla początkowego zatwierdzenia byłaby podobna do:

git commit -m “Początkowe zatwierdzenie.”

UWAGA: Dodanie opisowych i znaczących komunikatów git pomaga innym użytkownikom korzystającym z repozytorium zidentyfikować zmiany w plikach.

gitignore

Załóżmy, że masz jakieś pliki i katalogi, których nie chcesz umieszczać w głównym repozytorium. Na przykład możesz mieć pliki konfiguracyjne dla rozwoju, którego używasz.

Aby to osiągnąć, musisz użyć .plik gitignore. w .gitignore, możesz dodać wszystkie pliki i katalogi, których Git nie powinien śledzić.

Przykład .Plik gitignore zazwyczaj wygląda tak:

.DS_Store
node_modules/
tmp/
*.log
*.zamek błyskawiczny
.pomysł/
przędza.blokada pakietu-blokada package.json
.tmp*

Zdalne repozytoria Git

Git to potężny system, który wykracza poza zakres lokalnych repozytoriów. Usługi takie jak GitHub, Bitbucket i Gitlab oferują zdalne repozytoria, w których programiści mogą hostować i współpracować nad projektami za pomocą repozytoriów git.

Chociaż niektóre zdalne usługi git są premium — dostępnych jest wiele bezpłatnych usług — oferują one świetne narzędzia i funkcje, takie jak pull requesty i wiele innych, które zapewniają płynny rozwój.

UWAGA: Możesz także zbudować samoobsługową usługę git. Sprawdź nasz samouczek Gogs, aby dowiedzieć się, jak to zrobić.

Przyjrzyjmy się teraz różnym sposobom pracy ze zdalnymi repozytoriami.

Klonowanie zdalnego repozytorium

Popularnym sposobem pracy ze zdalnymi repozytoriami jest kopiowanie wszystkich plików ze zdalnego repozytorium do lokalnego repozytorium; proces zwany klonowaniem.

Aby to zrobić, użyj polecenia git clone, a następnie adresu URL repozytorium jako:

git klon https://github.com/linuxhint/kod.git

W usługach takich jak Github możesz pobrać skompresowane repozytorium w opcji Pobierz.

Aby wyświetlić stan plików w repozytorium, użyj polecenia git status:

status git

To polecenie poinformuje Cię, czy pliki w repozytorium uległy zmianie.

Zaktualizuj lokalne repozytorium ze zdalnego

Jeśli masz sklonowane repozytorium, możesz pobrać wszystkie zmiany ze zdalnego repozytorium i scalić je z lokalnym za pomocą polecenia Git fetch:

pobierz git

Tworzenie nowego zdalnego repozytorium

Aby utworzyć zdalne repozytorium z wiersza poleceń, użyj polecenia git remote add jako:

git remote add new_repo https://github.com/linuxhint/nowe_repo.git

Przekazywanie lokalnego repozytorium do zdalnego

Aby wypchnąć wszystkie zmiany z lokalnego repozytorium do zdalnego repozytorium, możesz użyć polecenia git push, a następnie adresu URL lub nazwy zdalnego repozytorium. Najpierw upewnij się, że dodałeś pliki, dodałeś komunikat zatwierdzenia jako:

git dodaj .
git commit -m “Dodano nową funkcję do zamknięcia. „Pochodzenie git push https://github.com/linuxhint/kod.git

Usuwanie zdalnego repozytorium

Jeśli chcesz usunąć zdalne repozytorium z wiersza poleceń, użyj polecenia git remote rm jako:

git remote rm https://github.com/linuxhint/nowe_repo.git

Wniosek

Omówiliśmy podstawy konfigurowania systemu kontroli wersji Git i używania go do pracy z lokalnymi i zdalnymi repozytoriami.

Ten przyjazny dla początkujących przewodnik nie jest w żadnym wypadku pełnoprawnym materiałem referencyjnym. Rozważ dokumentację, ponieważ w tym samouczku nie ma wielu funkcji.