Biblioteka NumPy jest jedną z przydatnych bibliotek Pythona, które można wykorzystać do tworzenia tablic. zera() i jedynki() to funkcje biblioteczne NumPy do tworzenia dwóch różnych tablic. funkcja zeros() służy do tworzenia tablicy na podstawie określonego kształtu i typu. Wszystkie elementy tablicy są inicjowane na 0, co jest tworzone przez funkcję zeros(). Funkcja one() działa jak funkcja zeros(). Ale elementy tablicy utworzonej przez funkcję ones() są inicjowane do 1. Wykorzystanie obu funkcji zostało pokazane w tym samouczku na wielu przykładach.
zera() funkcja
Składnia tej funkcji jest podana poniżej.
tablica numpy.zera(kształt, [ dtype=Brak ], [order='C'])Ta funkcja może przyjąć trzy argumenty i zwrócić tablicę. Pierwszy argument, kształt jest obowiązkowe, który jest używany do określenia rozmiaru tablicy. Wartość tego argumentu może być liczbą całkowitą lub krotką liczb całkowitych. Drugi argument, dtype jest opcjonalne, aby zdefiniować typ elementu tablicy array. Domyślna wartość tego argumentu to Żaden. Trzecim argumentem jest to, że kolejność jest opcjonalna i służy do opisania kolejności tablicy wielowymiarowej. Wartość tego argumentu może być „C” (styl C) lub „F” (styl F). „C” służy do ustawiania kolejności opartej na wierszach, a „F” służy do ustawiania kolejności opartej na kolumnach.
Przykład-1: Użycie funkcji zeros() z jednym argumentem
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji zeros(). 10 podał w argumencie wartość tej funkcji, aby utworzyć jednowymiarową tablicę NumPy. Zostanie wyświetlony typ danych tablicy of. Funkcja reshape() służy do zmiany jednowymiarowej na dwuwymiarową tablicę z 2 wierszami i 5 kolumnami.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros()
np_tablica = np.zera(10)
# Wydrukuj typ danych wartości tablicy
print("Typ danych tablicy to: ", np_array.typ)
# Wydrukuj wartości tablicy po zmianie kształtu
print("Wartości zmienionej tablicy to: \n", np_array.zmienić kształt(2, 5))
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
Przykład-2: Użycie funkcji zeros() z dwoma argumentami
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji zeros() z dwoma argumentami. Pierwsza funkcja zera() skryptu utworzy jednowymiarową tablicę liczb całkowitych NumPy. Typ danych i wartości pierwszej tablicy zostaną wydrukowane w następnej instrukcji. Druga funkcja zera() skryptu utworzy dwuwymiarową tablicę liczb całkowitych NumPy. Typ danych i wartości drugiej tablicy zostaną wydrukowane w następnej instrukcji.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz jednowymiarową tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros()
np_tablica1 = np.zera(4, dtyp=int)
# Wydrukuj typ danych
print("Typ danych tablicy to : ", np_array1.typ)
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy jednowymiarowej to: \n", np_array1)
# Utwórz dwuwymiarową tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros()
np_tablica2 = np.zera((2, 3), int)
# Wydrukuj typ danych
print("\nTyp danych tablicy to : ", np_array2.typ)
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy dwuwymiarowej to: \n", np_array2)
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
Przykład-3: Użycie funkcji zeros() z trzema argumentami
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji zeros() z trzema argumentami. Funkcja zeros() skryptu utworzy trójwymiarową tablicę liczb zmiennoprzecinkowych NumPy. Typ danych i wartości pierwszej tablicy zostaną wydrukowane w następnej instrukcji w oparciu o porządek w stylu C C.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz trójwymiarową tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros() z porządkowaniem w stylu C
np_tablica = np.zera((2, 3, 2), liczba zmiennoprzecinkowa, 'C')
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy dwuwymiarowej to: \n", np_array)
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
one() funkcja:
Składnia tej funkcji jest podana poniżej.
tablica numpy.one(kształt, [ dtype=Brak ], [order='C'])Zastosowania argumentów funkcji one() są takie same, jak argument funkcji zeros(), który wyjaśniono w części funkcji zeros().
Przykład-1: Użycie funkcji one() z jednym argumentem
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji ones() z jednym argumentem. Funkcja ones() tego skryptu utworzy jednowymiarową tablicę złożoną z 5 elementów.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros()
np_tablica = np.jedynki(5)
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy to: \n", np_array)
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
Przykład-2: Użycie funkcji one() z dwoma argumentami
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji ones() z dwoma argumentami. Pierwsza funkcja ones() utworzy dwuwymiarową tablicę liczb całkowitych, która będzie zawierać 5 wierszy i 2 kolumny. Druga funkcja ones() utworzy dwuwymiarową tablicę, w której pierwsza kolumna będzie zawierała liczby całkowite, a druga kolumna będzie zawierała zmiennoprzecinkowe.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz dwuwymiarową tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros() z typem danych typu integer
np_tablica1 = np.jedynki((5, 2), wewn.)
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy to: \n", np_array1)
# Utwórz dwuwymiarową tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros() z typem danych typu integer i float
np_tablica2 = np.jedynki((2, 2), dtype=[('x', 'int'), ('y', 'float')])
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy to: \n", np_array2)
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
Przykład-3: Użycie funkcji one() z trzema argumentami
Poniższy przykład pokazuje użycie funkcji ones() z trzema argumentami. Funkcja ones() utworzy jednowymiarową tablicę złożoną z 5 elementów, która będzie zawierać liczby zmiennoprzecinkowe z porządkowaniem rzędowym.
# Importuj NumPyimportuj numer jako np
# Utwórz tablicę NumPy za pomocą funkcji zeros()
np_tablica = np.jedynki(5, dtyp=np.float64, kolejność='F')
# Wydrukuj wartości tablicy
print("Wartości tablicy to: \n", np_array)
Wynik:
Następujące dane wyjściowe pojawią się po wykonaniu powyższego skryptu.
Wniosek:
Użycie funkcji zeros() i ones() biblioteki NumPy zostało wyjaśnione w tym samouczku na wielu przykładach. Czytelnik będzie mógł korzystać z tych funkcji w swoim skrypcie po przeczytaniu tego samouczka.