PIP to duży zestaw narzędzi służących do automatyzacji instalacji i zarządzania pakietami i modułami Pythona. Nazwa pip jest akronimem dla pakietów instalacyjnych PIP. Zasadniczo jest to menedżer pakietów dla niestandardowych pakietów Pythona, które nie są zawarte w standardowej bibliotece Pythona.
Każdy programista, który kiedykolwiek pracował w Pythonie, powie Ci, że pakiety społecznościowe są koniecznością. Mając do dyspozycji PIP podczas pracy z pythonem, oszczędzasz dużo czasu na szukanie aktualizacji w sieci.
W tym poście dowiesz się wszystkiego o konfigurowaniu PIP w ArchLinux.
Zainstaluj PIP na ArchLinux
Wpisz następujące polecenie, aby pobrać PIP za pomocą pacman:
$ sudo pacman -S python2-pip #Python 2$ sudo pacman -S python-pip #Python 3
Pierwsze kroki z PIP
Poświęć chwilę i przeczytaj stronę pomocy PIP, która zawiera listę poleceń PIP i ich funkcji. Wpisz następujące polecenie, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat poleceń PIP:
$ pip pomoc
Omówmy niektóre z tych poleceń:
Do zainstaluj pakiet, użyjesz następującej składni poleceń:
$ pip install nazwapakietuNa przykład, aby pobrać pakiet pprintpp, wpisz:
$ pip zainstaluj pprintpp
Polecenie: odinstaluj pakiet jest dość podobny:
Aby odinstalować pprintpp:
$ pip odinstaluj pprintpp
Możesz też wyszukaj szczegóły pakietu za pomocą następującego polecenia:
Zawijanie
To wszystko, co mamy dla Ciebie dzisiaj. Z tego krótkiego przewodnika dowiedziałeś się, jak zainstalować PIP na ArchLinux. Interfejs CLI jest dość prosty i przyzwyczaisz się do niego w ciągu zaledwie kilku minut.
Pakiety społecznościowe są niewątpliwie wielkim atutem dla każdego programisty Pythona. PyPI zawiera stale rosnącą listę fajnych nowych modułów, które znacznie ułatwiają pracę. PIP bardzo się przyda, jeśli chcesz skorzystać z tych pakietów.